Schuldig aan het moederschap: Dus jij denkt ook dat je een "slechte moeder" bent?

Vraag een willekeurige moeder of ze zich schuldig voelt, en ze zal je niet vragen 'waarvoor?' Ze zal 'ja' zeggen. Omdat ze zich, net als elke andere moeder vóór haar, schuldig voelt over een aantal dingen. Ze voelen zich schuldig omdat ze niet genoeg tijd met hun kinderen doorbrengen omdat ze werkende moeders zijn (wat niet waar is, maar daarover later meer). Thuisblijfmoeders voelen zich schuldig als ze een paar uur weg willen van hun kinderen. Want wat voor moeder ben je als je bij je kind weg wilt blijven?

Het antwoord is: een normale.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hou zielsveel van mijn dochter. Ik ben het ermee eens dat de voordelen van moeder zijn aanzienlijk zijn. Maar die voordelen komen met de kleine lettertjes van schuldgevoel. Persoonlijk ben ik zo'n mengelmoes van gerandomiseerde schuldgevoelens dat ik me soms afvraag hoe ik niet ergens in een foetushouding lig, stilletjes in mezelf te jammeren. Kijk, mijn hart breekt elke keer als ik naar kantoor moet terwijl mijn kleine meid thuis is. “Niet gaan” snikt ze, “Laten we tekenen! Je tekent nooit met mij.” Maakt niet uit dat er dagen zijn dat ik na een werkdag van 12 uur en een uur pendelen het huis binnenstap en meteen op de grond zak om vlinders met haar te krabbelen. 'Bad mom, bad mom' krijst mijn innerlijke stem nog steeds, elke keer als ik de deur sluit voor haar snikken en naar mijn werk vertrek. Dus ik ben eigenlijk dankbaar als ze naar school gaat voordat ik naar mijn werk moet. Dankbaar, en dan meteen schuldig. Want wat voor moeder ben ik als ik wil dat mijn kind naar school gaat zodat ik in alle rust naar mijn werk kan?

Het antwoord, nogmaals: een normale.

Want ondanks dat wij moeders ons schuldig voelen omdat we niet genoeg tijd met de kinderen doorbrengen, is het onzin. Volgens een studie van de Universiteit van Maryland besteedden moeders in 1965 10,2 uur per week voornamelijk aan het verzorgen van hun kinderen. Dat aantal klokt in de jaren 2000 op bijna 14,1 uur per week. Kom op zeg je misschien, wat is 14 uur per week? 2 uur per dag is niet genoeg. Oh, maar waar komen die 2 uur per dag vandaan? Huishoudelijke taken? Jouw baan? Je woon-werkverkeer? Nee!

Die 2 uur per dag komen uit de tijd die je aan jezelf zou hebben besteed als je geen moeder was geweest. De tijd die je zou hebben besteed aan het kijken naar een film of het bingelen van een tv-show of het krijgen van een mani-pedi of het gezellig maken met de man die je ooit sexy genoeg vond om te trouwen. Verdorie, het komt misschien gewoon uit die acht uur slaap die de fijne lijn vormen tussen een mens en een zombie.

En jij geeft die kostbare uren aan de kleine engel-duivel hybride die jou mama noemt. Het is dus OK om het gevoel te hebben dat je een pauze nodig hebt. Alsof je liever een boek leest of een kop koffie drinkt met een vriend of je zelfs concentreert op een project op het werk, in plaats van 'Assepoester-Assepoester' te spelen met je peuter. Het is normaal. Je doet het prima. Je kind komt helemaal goed. Waarschijnlijk zelfs beter af als je je niet druk maakt over hoeveel tijd je met hem/haar doorbrengt. Ontspan, ontspan, laat het schuldgevoel los. (En als je erachter komt hoe je dit op de lange termijn kunt doen, vertel het me dan.)

Vedashree Khambete-Sharma is de auteur van de hilarische thriller 'Swear You Won't Tell?' en een werkende moeder die gewoonlijk gek wordt.