Open huwelijken en de zaak tegen monogamie - Deel 1

Tot de dood ons scheidt?

"Jij bent van mij!"

"We horen bij elkaar."

"Ik vind het niet leuk dat hij met je flirt."

"Waarom lonkte je naar die vrouw?"

"Hoe kon je me bedriegen?"

Elke 'serieuze' relatie lijkt te zijn gebaseerd op de premisse van trouw, zowel seksueel als emotioneel, aan een enkele partner. Daten wordt serieus als we besluiten om 'exclusief' te gaan. En als dat lang genoeg lijkt te werken, zetten we de volgende stap: een verloving en dan een huwelijk, waardoor we steeds dichter bij een levenslange monogame relatie komen.

Naarmate we ouder worden, herkennen we gebreken in vrienden en ouders, en accepteren en houden we toch van ze. We kijken naar ouders voor sommige dingen, een paar vrienden voor andere en andere vrienden voor nog andere emotionele behoeften. Maar op de een of andere manier verwachten we dat onze partners al deze rollen spelen. Ze moeten ons seksueel bevredigen, emotionele steun bieden, onze hoop en dromen delen, interessant en leuk zijn om mee om te gaan, een gelijkwaardige rol spelen bij het beheer van het huishouden, en wat al niet meer.

Is dit niet een beetje te veel om van een enkele persoon te verwachten?

Dit ondanks een aantal studies door evolutiebiologen die bewijzen dat de mens duizenden jaren lang polyamoreus was, zoals veel van onze neven en nichten van de apen. Als soort hebben we om praktische redenen de verschuiving naar monogamie gemaakt: gedeelde ouderlijke verantwoordelijkheden en de zekerheid die een levenslange monogame relatie biedt. Maar als monogamie in individuele relaties niet werkt, waarom kunnen we dan niet terugschakelen?

In Psychotherapy Networker definieert auteur Tammy Nelson de nieuwe monogamie als volgt: "[Het] is, grof gezegd, de erkenning dat echtelijke gehechtheid een meer vloeiend idee inhoudt van verbinding met de primaire partner... Er wordt aangenomen dat er een primaire gehechtheid bestaat tussen de twee partners, maar externe bijlagen zijn toegestaan zolang ze de primaire verbinding niet bedreigen.

Nu steeds meer paren experimenteren met open huwelijken en deze vaak omarmen, is het tijd voor een open blik op wat hen motiveert. Tijdens het onderzoek voor dit artikel heb ik vertrouwd op first-person rapporten van open huwelijken op online forums zoals Quora, Polyamory.com en Loveshack.org.

Plezier en avontuur opnieuw inbrengen in de relatie

Naarmate een relatie ouder wordt, worden sommige dingen beter en andere niet zozeer. Koppels raken vaak in comfortabele intimiteit en fysieke routines, en voordat ze het weten, vervelen ze zich. Conventionele wijsheid suggereert dat counseling en medicatie de beste manier zijn om opwinding terug te brengen, maar velen zijn van mening dat seksuele experimenten buiten de twee mensen in de relatie net zo goed kunnen werken.

Voor sommigen kan het de opwinding zijn van het ontmoeten van een nieuw iemand of het drama van verkering; voor anderen kan het de koppigheid zijn van een fysieke ervaring met een nieuwe partner. Zoals een anonieme poster zegt: “Seksuele aantrekking/interesse/opwinding is plezier- we hebben allebei toegegeven dat we dat deel van single zijn hebben gemist.

Het evolueerde uiteindelijk, na vele discussies, tot, nou ja, waarom kan niet hebben wij dat? ik had nooit zag hem jaloers zijn. En hij had me nog nooit jaloers zien zijn. We hebben onderhandeld over enkele regels over hoe we open moeten zijn en hebben toen 'de trekker overgehaald'. Onze regels: Geen echt. Alles/iedereen is eerlijk spel. Daarna gewoon volledige openheid.”

Seksuele experimenten en verkenning zonder repercussies

Wat als je fantasieën (of fetisjen) hebt waar je primaire partner zich niet prettig bij voelt? Je zou ze niet willen dwingen iets te doen waar ze niet goed in zijn. En de meeste paren proberen een gemeenschappelijke noemer te vinden voor hun seksuele heldendaden en dwalen zelden verder dan dat. Dit gaat inherent gepaard met een compromis aan één of beide kanten en leidt in extreme gevallen tot bedrog.

Een open relatie biedt de mogelijkheid om seksueel te experimenteren met een andere partner die jouw fantasieën en knikken deelt, maar met de volledige kennis en zegeningen van je primaire partner. Op deze manier is er volledige vrijheid om seksuele fantasieën te verkennen, maar zonder de bijbehorende gevaren van "in paniek raken" of "uitsterven" van je primaire partner.

Vervulling vinden in een derde persoon

Dit begint met het accepteren dat onze partners ons niet kunnen vervullen op alle manieren die we willen. Maar in plaats van 'met minder genoegen te nemen' zoeken we de bevrediging elders. “Ik geef er de voorkeur aan de niet-primaire partner te zijn in een V of triade. Wat ik NIET wil, is een vrouw die vindt dat ik niet genoeg voor haar ben, maar ze kan niet ergens anders gaan zoeken naar wat ze nodig heeft. Dat is gewoon dom. Wil je ravotten in het laken? Graag verplichten. Wil je een kopje thee en een vriendelijk oor? Ben dol op luisteren. Wil je dat een man de jouwe wordt, die dan alles moet zijn wat je verlangt en niets wat je niet doet? Laat me kijken of ik hem voor je kan vinden, want dat ben ik niet. zegt ex-marineofficier Ned Harrison op Quora.

Succesvolle open huwelijken lijken dus enkele dingen gemeen te hebben:

• De beslissing om een relatie aan te gaan is in onderling overleg.
• Het is gebouwd op het respect en de eerlijkheid in de primaire relatie.
• Beide partners werken enkele 'regels' of 'richtlijnen' uit waar ze zich prettig bij voelen.

Heb je ooit een open relatie overwogen? En heb je er ooit in gezeten? Deel uw mening hieronder.

In het belang van evenwicht en neutraliteit over dit onderwerp, hebben we handig punten verzameld die u moet overwegen voordat u daadwerkelijk overweegt uw relatie te openen, en u kunt dat stuk hier vinden.

Veelgestelde vragen