Posthuwelijkse depressie - echt iets!

HAHAHAHA, DIT ZIJN ENKEL SCHEUREN VAN VREUGDE, DOM

Zoals een aflevering van F*R*I*E*N*D*S het zo kernachtig verwoordt: vrouwen praten. Wij doen. Veel. Maar er zijn dingen waar we niet over praten. Zelfs niet met degenen met wie we elk klein detail van ons leven delen. Dingen als een posthuwelijkse depressie bijvoorbeeld.

Nooit van gehoord? Ik ook niet, tot ik er zelf doorheen ging. Het is echter algemeen genoeg. Volgens relatiedeskundigen overkomt het één op de tien bruiden. Waarom? Ik denk dat er twee redenen zijn. Ten eerste lezen en herhalen en geloven we sprookjes en romances, waarin een knappe prins trouwt met een mooie prinses, en ze leven nog lang en gelukkig en krijgen kinderen en... het einde. En twee, we vertellen onszelf en anderen dat onze trouwdag de belangrijkste dag van ons leven is.

Als je in een van die dingen gelooft, stel je jezelf alleen maar voor teleur. En een depressie na het huwelijk. Dit is waarom.

 

De waanzin die naar je trouwdag leidt, is vrolijk en chaotisch, een waas van uitzetpatronen, winkelen en bruiloft afspeellijsten. Het is leuk. Je bouwt jezelf op voor de dag dat je eindelijk van Miss naar Missus gaat. De opwinding stijgt en stijgt en stijgt en dan ... je wordt de dag na je bruiloft wakker en het is allemaal weg. De belangrijkste dag in je leven is voorbij en voor de rest van je huwelijksleven zit je met... wat?

De rommelige stukjes.

De handdoeken op het bed. Ochtend adem. Het quilthozen. Het snurken. Het langzame besef dat de persoon met wie je hebt besloten je leven door te brengen duizend kleine eigenaardigheden heeft waar je niets vanaf wist. Dat getrouwde leven komt met zijn eigen reeks klusjes die nergens in een trouwmagazine voorkomen. Dat je dit allemaal zult moeten verwerken, argument voor argument.

Uw bruiloft wordt het feest, dames. Je huwelijk, het opruimen daarna.

Geen mooi plaatje geschetst, of wel? Sorry. Maar een echt huwelijk is niet mooi. Het is hard werk. Het is niet het einde. Het is het begin van het leren houden van iemand waarvan je dacht dat je al van hield. Om vrede te sluiten met hun eigenaardigheden, zelfs als ze leren vrede te sluiten met de jouwe. Om te ontdekken hoe anders je bent en een manier te vinden om ondanks dat dichterbij te komen. Over nadenken over echtscheiding over kleine dingen en jezelf eraan herinneren dat je met een goed persoon bent getrouwd en dat je relatie die sokken op de vloer kan overleven.

Het huwelijk is geen sprookje dat eindigt in een lang en gelukkig leven. Het is een uitnodiging voor een levenslange joyride van magie en waanzin, waarbij je elke dag keihard werkt om een happy end te creëren. Accepteer dat, en het zal je niet verbazen als 'de wittebroodsweken' van je eerste jaar je teleurstellen. Accepteer dat, en je zult het kaarslicht en de rozen niet missen die die zwoele romances je beloofden. In plaats daarvan, als hij aanbiedt om jouw deel van de klusjes te doen terwijl je last hebt van menstruatiekrampen, zul je het zien voor wat het is. Een daad van liefde. En een teken van een gelukkig huwelijk.